جلسه ی آخر سوگواری فاطمیه ی دوم در
حسینیه حضرت امام(ره) بودم ، حاج آقای صدیقی سخنران جلسه بودند. شب آخر بود
و هر کسی که شبهای گذشته از غافله جا مونده بود خودش رو به بیت رسونده بود
و ...
شب آخر بود و هر کسی که شبهای گذشته از غافله جا مونده بود
خودش رو به بیت رسونده بود و ایشون به زحمت تونسته بودند که اول سخنرانی
خودشون رو در بین همهمه و شعارهای مردم که از عشق آقای خود سر می دادند ،
آغاز کند .
اندکی از زمان شروع سخنرانی ایشان نگذشته بود که یکدفعه باز همهمه ای در
جمع شروع شد و صفوف جلویی همگی با هم از جا کنده شدند ، ایشان حاضرین رو
به آرامش و تسلط بر احساسات فرا می خواندند
-من بعد فهمیدم که دلیل این سر و صداها دویدن نوجوانی به سمت آقا برای رسیدن به ایشان بوده -
چند دقیقه بعد آرامش به جلسه برگشت و ایشان با مغتنم شمردن این فضا به بیان مطالبی پرداختند، ایشان گفتند :
مصطفی یوسفی مرام
