منجی عصر

آدم “صاحب خانه” که داشته باشد، نمی تواند به در و دیوار میخ زیادی بکوبد.

نمی تواند خانه را مال خودش کند

باید اجاره ی خانه اش را هرماه بپردازد . . .

آدم “صاحب کار” که داشته باشد، باید حساب کارش را پس بدهد.

نمی تواند هر ساعتی دلش خواست برود و بیاید

نمی تواند هرطور خواست کار کند . . .

آدم”صاحب زمان” که داشته باشد . . .

باگناه…

با بیخیالی…!

یادمون باشد در برابر ثانیه هامون مسئولیم

 باید یک روزی به صاحبش جواب پس بدهیم…

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام آقا جان
.
.
قلب پاره پاره ام بهانه می گیرد جوابش با خودت…
.
.
من دیگر نمی توانم پاسخگوی بیچارگی اش باشم
.
.
حواله ام نکن به این در و آن در
.
.
جز تو دری نیست
.
.
جز تو گشایشی نیست
.
.
ای به فدای دل تنهای تو “چقدر کم هستم”
.
.
چقدر برای “فدای تو شدن” کم هستم
.
.
مرا ببخش که حتی لایق به فدای تو شدن هم نیستم …
.
.
این روزها پایانی برای قصه ها نیست،
.
.
نه بره ها گرگ میشوند نه گرگها سیر!
.
.
خسته ام از جنس قلابی آدمها…
.
.
حالم خوب است… اما خنده ها و چشمهایم درد دارند!
.
.
زودتر بیا…
.

پیرمردی توی حرم به جوانی گفت سواد ندارم
.
.
لطفا برایم زیارتنامه بخوان…

.

.

جوان شروع کرد به خواندن…

.

.

سلام داد به معصومین تا امام عسکری(ع)

.

.

سپس جوان پرسید：امام زمانت را میشناسی؟

.

.

پیرمرد پاسخ داد：چرا نشناسم؟

.

.

گفت：پس به او سلام کن

.

.

پیرمرد دستش را بر سینه گذاشت و گفت：

.

.

السلام علیک یا حجه بن الحسن العسکری

.

.

جوان لبخند زد：

.

.

و علیکم السلام و رحمه الله و برکاته

.

.

مبادا امام زمانمان کنارمان باشد و او را نشناسیم!!!

.