اولین بار بهمن ماه سال 92 بود که ملت داشتن برای جشن دهه مبارک فجر آماده می شدند که دولت تدبیر و امیدطرح سبدکالا رو با اون همه بی سلیقگی و بی مدیریتی اجرا کرد که توهینی به ملت شریف ایران بود و بهانهتمسخر بیگانگان.

 خب گفتیم یک اتفاق ساده بوده ولی برای دومین بار در روز ملی فناوری هسته ای دولت طرح انصراف از یارانه ها رو آغاز کرد و تا تونست توی رسانه ها بجای پرداختن به یک افتخار ملی، با دروغ پردازی از مردم خواست تا از یارانه انصراف بدن.

بازم احتمال دادیم شاید ایندفعه هم اتفاقی بوده اما برای سومین بار در سالروز حماسه آزاد سازی خرمشهر، دولت محترم قیمت بنزین رو هم آزاد کرد که با انتقادات زیاد و تمسخرهای مردم همراه بود.

ماهم پیش خودمون گفتیم لابد اتفاقی این ایام با این حرکت دولت یکی شده اما ماجرا به اینجا ختم نشد و یکی دو روز مونده به روز ملی انتقال خون، عامل ورود خون های آلوده به کشور یعنی فابیوس هم وارد کشور شد.

بازم گفتیم ما توهم زدیم و حتماً اتفاقی بوده اما یکی دو روز از سالروز کودتای 28 مرداد نگذشته بود که دیدیمسفارت روباه پیر یعنی انگلستان که از عوامل اصلی کودتای 28 مرداد بود در ایران بازگشایی شد.

دیگه به این نتیجه رسیدیم که یه کاسه ای زیر نیم کاسه باید باشه و احتمالاً پیش‌بینی میشه در سالروز تسخیر لانه جاسوسی، سفارت امریکا در ایران بازگشایی خواهد شد.

بی ربط نوشت :

آی لحظه، لحظه های اعتدال!     ای امید نارس و تدبیر کال!

ای فغان از لحظه های بی امید    قحطی تدبیر از قوم کلید!

“تجریش میره؟” راننده که سرش رو به علامت تایید تکون داد، در عقب رو باز کردم و سوار شدم. پنج دقیقه نگذشته بود که آقایی موبایل به دست سوار شد و وسط صحبتهاش با موبایل، رو به راننده گفت “من دو نفر حساب میکنم” ماشین راه افتاد.

مسافر مذکور خیلی آرام و بدون اینکه صدایش مزاحم من و مسافر جلو و آقای راننده بشود با موبایلش پنج دقیقه‌ای صحبت کرد و مکالمه‌اش تمام شد، همانطور که تلفن در دستش بود به راننده گفت “خیلی خیلی ببخشید، من یه تماس دیگه میگیرم و صحبت میکنم ببخشید”! راننده سری تکان داد و مرد شماره ای گرفت! باید اعتراف کنم که چند ثانیه‌ای چشمهایم گرد شد! تابحال ندیده بودم شخصی برای صحبت کردن با موبایل و ایجاد صدا در یک محیط عمومی مثل تاکسی، آن هم با صدایی خیلی آرام، از بقیه عذرخواهی کند!

بیشتر که فکر کردم دیدم مشکل از من است و فرهنگی که جامعه و مردم‌ش ساخته‌اند وگرنه اصل انسانیت و فرهنگ شهروندی رفتار آن آقاست و انقدر در جامعه ندیده‌ام و انجام نداده‌ام که وقتی با آن مواجه میشوم برایم تعجب آور میشود.

حضور در شبکه های اجتماعی و گروه های مختلف تلگرام، واتس اپ، وایبر و بسیاری نرم افزارهای دیگر تحت عناوین مختلف مثل گروه های کاری، شعر، خرید و فروش و ... اگر چه افراد همدیگر را نمی بینند حتی با رعایت رفتار و گفتار خود اما نمی توانند بی قید شدن در سهولت برقراری رابطه با نامحرم حتی در چت و گفت و گو را منکر شوند.

دختران و زنانی که در دنیای واقعی در روابط خود رسمیت و جدیت را رعایت می کنند اما با عضویت در گروه های مختلف شبکه های اجتماعی به مرور و ناخواسته راه و هدف خود را گم می کنند.

این صمیمیت ها ممکن است در دنیای واقعی بروز نکند اما حضور بی ضابطه در فضای مجازی می تواند فرد را دچار نوعی دوگانگی کند که بر اثر آن ناچار است در فضای مجازی که تعدادی از دوستان و آشنایان را دارد و در دنیای حقیقی عده ای دیگر، رفتاری متفاوت و در مواردی متناقض از خود بروز دهد.