منجی عصر

شیطان می گوید:
1. کسی که اذان را بشنود و به نماز نرود پدر من است
2. کسی که اسراف می کند برادر من است
3. کسی که پیش از امام به رکوع
وکسی که بدون بسم الله شروع به نان خوردن می کند اولاد من است
4. کسی که این گفتار من را به کسی می گوید دشمن من است
و کسى که نمیگوید دوست من است.

جلسه ی آخر سوگواری فاطمیه ی دوم در حسینیه حضرت امام(ره) بودم ، حاج آقای صدیقی سخنران جلسه بودند. شب آخر بود و هر کسی که شبهای گذشته از غافله جا مونده بود خودش رو به بیت رسونده بود و ...

شب آخر بود و هر کسی که شبهای گذشته از غافله جا مونده بود خودش رو به بیت رسونده بود و ایشون به زحمت تونسته بودند که اول سخنرانی خودشون رو در بین همهمه و شعارهای مردم که از عشق آقای خود سر می دادند ، آغاز کند .

اندکی از زمان شروع سخنرانی ایشان نگذشته بود که یکدفعه باز همهمه ای در جمع شروع شد و صفوف جلویی همگی با هم از جا کنده شدند ، ایشان حاضرین رو به آرامش و تسلط بر احساسات فرا می خواندند

-من بعد فهمیدم که دلیل این سر و صداها دویدن نوجوانی به سمت آقا برای رسیدن به ایشان بوده -

چند دقیقه بعد آرامش به جلسه برگشت و ایشان با مغتنم شمردن این فضا به بیان مطالبی پرداختند، ایشان گفتند :

انتظار به معنای این است که ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم ... سربازی منجی بزرگی که میخواهد با تمام مراکز قدرت و فساد بین‌المللی مبارزه کند، احتیاج به خودسازی و آگاهی و روشن‌بینی دارد...

توکل چه کلمه زیباییست "تو" و "کل"...

وقتی "تو" ، "کل" را داری ..

به چه می اندیشی؟؟

ناراحت چه هستی ؟؟

وقتی با کل ، هستی.. با کل دنیا ..

با کل جهان هستی.. دلت قرص باشد..

چه زیباست "توکل"!!

کار اصلی ما نوکران، گریه کردن و اشک ریختن است. ما گریه کن ها مثل تمامی کارگر ها ابزار خاص خودمان را برای کارمان داریم. وقت کارمان ثابت نیست، بستگی به حال مان دارد. لباس کارمان یک دست لباس مشکی ست به علاوه یک سربند. اما من همیشه دلم می خواست توی هیئت، یک شالی، چفیه ای یا دستمالی داشته باشم که اشک هایم را یادگاری نگهدارم در آن تا همراه کفنم در قبر توشه آخرتم باشد. شب پنجم محرم بود به گمانم که یکی از بچه های فاطمیون* - که مسئول صوت و تنظیم پایه میکرفون سخنران و مداح بود - روی دوشش یک شال مشکی داشت. شالی که درست مثل چفیه های عربی منگوله دار بود، اما سیاه. همانجا گفتم خودش است، همانی که برای کارم می خواستم همین شال است. گفتم یادم باشد بعد از مراسم از او بپرسم اسم این شال یا چفیه را، و این را هم بپرسم که از کجا خریده است. آن شب گفتم که یادم باشد، اما از قضا یادم رفت از او بپرسم، نه اینکه همین یک شب، بلکه تا آخرین شب دهه هم یادم نیامد. آخر روضه های حاج مهدی هوش و حواس نمی گذارد برای آدم.

ﺁﺷﭙﺰ ﻛﻪ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺷﺪ، ﺁﺵ ﻳﺎ ﺷﻮﺭ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻳﺎ ﺑﻲﻧﻤﻚ
‏« ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﻓﻴﻬﻤﺎ ﺀﺍﻟﻬﺔ ﺍﻻ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﻔﺴﺪﺗﺎ ؛ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺟﺰ
ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺪﺍﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺑﻮﺩ، ﻓﺎﺳﺪ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﻈﺎﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻢ
ﻣﻲﺧﻮﺭﺩ ‏» . ‏( ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻧﺒﻴﺎﺀ، ﺁﻳﻪ 22 ‏)

روزگاری شهر ما ویران نبود

دین فروشی اینقدر ارزان نبود

صحبت از موسیقی عرفان نبود

هیچ صوتی بهتر از قران نبود

دختران را بی حجابی ننگ بود

رنگ چادر بهتراز هر رنگ بود

دلا فرزانگی کردن مهم است

خدا را بندگی کردن مهم است

چه مدت زندگی کردن مهم نیست

چگونه زندگی کردن مهم است

چه فرقی می کند اینکه امسال هزار و صد و سی و نهمین سال غیبت باشد یا هزار و صد و سی و هشتمین سال، وقتی تمام این سال ها با خون دل گذشته و تمام تفاوتش یک سال خون گریه کردن بیشتر یا کمتر است. من نمی توانم جشن های نیمه شعبان را در خود هضم کنم. یا حضرت نور؛ تنها ما هستیم که می توانیم فرارسیدن هزار و صد و چندمین اندوه نیامدنت را مصرّانه جشن بگیریم. آدم چگونه شرکت کند در جشن هایی که با بهانه تو از گناه پذیرایی می کند؟ چطور می شود بهره برد از برخی شادی های غیر مجازی که قلب تو را نشانه رفته است؟ تو با این همه اشک آه چند صد ساله نیامدی؛ یقین دارم که با ساز و آواز هم نخواهی آمد. این تنها از ما بر می آید که پشت شیشه ماشین هایمان بنویسیم: اللهم عجل لولیک الفرج، اما به میدان ولی عصر پشت کنیم توی بزرگراه انتظار!  تنها ما می توانیم در فراق سوال برانگیز تو، در کمال آرامش مولودی بخوانیم و ناز قدم های تو کف مرتب بزنیم. تنها ما می توانیم نقل و شیرینی پخش کنیم و از خود نپرسیم که همزمان با فرارسیدن هزار و صد و چندمین نیمه شعبان بدون او، اولویت با جشن است یا عزا؟ کمی آن طرف تر در حوالی جنوب غرب دلهای اهل غروب؛ تازه زخم بنی هاشمیان سر باز می کند. تازه حدیث غربت تفسیر می شود. من باور دارم که نیمه شعبان، جشن گرفتنی نیست. اعتقادم این است که در نیمه شعبان، بیش تر از عاشورا باید گریست. چرا تنها یک شب باید به یاد تو افتاد، که نامش شب نیمه شعبان باشد. چرا تنها یک نصفه روز باید دلتنگ تو بود که نامش غروب جمعه باشد. تو امام زمان ما هستی. تو امام کل زمانی، نه فقط امام نیمه شعبان و ولی عصر و امام غروب جمعه.

آدم “صاحب خانه” که داشته باشد، نمی تواند به در و دیوار میخ زیادی بکوبد.

نمی تواند خانه را مال خودش کند

باید اجاره ی خانه اش را هرماه بپردازد . . .

آدم “صاحب کار” که داشته باشد، باید حساب کارش را پس بدهد.

نمی تواند هر ساعتی دلش خواست برود و بیاید

نمی تواند هرطور خواست کار کند . . .

آدم”صاحب زمان” که داشته باشد . . .

باگناه…

با بیخیالی…!

یادمون باشد در برابر ثانیه هامون مسئولیم

 باید یک روزی به صاحبش جواب پس بدهیم…

اللهم عجل لولیک الفرج

۱_ قرآن دارای 6236 آیه است
۲_ قرآن دارای 114 بسم الله الرحمن الرحیم است
۳_ آیه 288 سوره بقره به آیه وام دادن نیز معروف است و بزرگترین آیه قران
۴_ کوچکترین آیه قرآن « مدها متان » در سوره الرحمن است .
۴_ بهترین شب در قرآن شب قدر است
۵-بهترین سوره قرآن « یس » است
۶_ سوره « حمد » به مادر قرآن معروف است
۷_سوره فجر به سوره امام حسین (ع) معروف است

تنها خطی که همیشه آزاد است و به هیچ وجه اشغال نمی شود، خط ارتباطی با خداست. طرف دیگر این خط، همیشه یکی، چشم براه ماست. او همیشه گوش به زنگ است، مشکل از ماست که گاهی کد تماس با خدا را از یاد می بریم، و گرنه این کد همیشه آزاد است.

یک عده دلشون خوش است که حجاب دارند ولی ….

به خاطر اینکه این افراد در حالی که چادر به سر دارند ولی سایر نکاتی که در حجاب لازم است رعایت نمی کنند، و فقط از حجاب صرف پوشانیده شدن بدن را رعایت می کنند. در ذیل در قالب متنی زیبا به شرح حال این افراد پرداخته ایم، لطفا با دقت مطالعه فرمایید:

من اگر کافر و بی دین و خرابم؛ به تو چه؟
من اگر مست می و شرب و شرابم ؛ به توچه؟
تو اگر مستعد نوحه و آهی٬ چه به من؟
من اگر عاشق سنتور و ربابم ؛ به تو چه؟
تو اگر غرق نمازی٬چه کسی گفت چرا؟
من اگر وقت اذان غرقه به خوابم ؛ به تو چه؟
تو اگر لایق الطاف خدایی٬ خوش باش.
من اگر مستحق خشم و عتابم ؛به تو چه؟
دُنیا گر چه سراب است به گفتار شما
من به جِد طالب این کهنه سرابم ؛به تو چه؟
تو اگر بوی عرق میدهی از فرط خلوص!
و من ار رایحه ی مثل گلابم؛ به تو چه؟
من اگر ریش٬ سه تیغ کرده ام از بهر ادب .
و اگر مونس این ژیلت و آبم ؛ به تو چه؟
تو اگر جرعه خور باده کوثر هستی!
من اگر دُردکش باده ی نابم ؛ به تو چه؟
تو اگر طالب حوری بهشتی٬ خب باش!
من اگر طالب معشوق شبابم ؛ به تو چه؟
تو گر از ترس قیامت نکنی عیش عیان.
من اگر فارغ از روز حسابم ؛ به تو چه؟

جواب درادامه مطلب

چشم مخصوص تماشاست اگر بگذارند
و تماشای تو زیباست اگر بگذارند

من از اظهار نظرهای دلم فهمیدم
عشق هم صاحب فتواست اگر بگذارند

دل سرگشته من این همه بیهوده مگرد
خانه دوست همین جاست اگر بگذارند

سند عقل مشاع است اگر بگذارند
عشق اما فقط از ماست اگر بگذارند

غضب آلوده نگاهم مکنید ای مردم
دل من مال شماهاست اگر بگذارند

گفت: در گروه خودتان چه کاره ای؟

پاسخ داد: دروازه بان دلم

گفت: این هم شد کار؟ برو تو خط حمله.

پاسخ داد: فکرم از دروازه بان مطمئن نیست.

دلم یک دروازه است. اگر کنترل نکنم پی در پی گل می خورم.

گفت: مثلا چه گلی؟

یک بحث جالب در دانشگاه......!!!!!!!!!!
دختره یکهو وسط صحبتهاش بایکی جوش آورد و دم پله های سِلف دانشگاه میخواست مقنعه ش رو دربیاره!
هی داد میزد و حرف میزد!
داد میزدا ! داد هم نه! دااااااااااااااااااااد!!
 گوش کردم بین حرفاش اینا روفهمیدم:
من آزادی مطلق میخوام....
دوست دارم هر کاری که دلم خواست بکنم....
هر جور دلم خواست زندگی کنم...
هر رنگی دلم خواست.....
هر مدل لباسی دلم خواست....
اصلا دلم میخواد همینجا مقنعه م رو در بیارم....
(یهویی درآورد!) دوست دارم همینجا هر کاری دلم
خواست بکنم...
بسه دیگه! چرا نمیذارین آزاد باشم؟

بیش از 100 روز از ارسال نامه امام خامنه ای به جوانان اروپا و امریکای شمالی می گذرد؛ بد نیست فعالیت های گذشته ای که انجام گرفته را مرور کنیم و همچنین، نگاهی دقیقتر به آینده داشته باشیم!

در این مطلب، برخی نکات برای افرادی که در جنبش نشر نامه فعالیت داشته و دارند، برای تأثیرگذاری بیش تر و هدفمندتر و شاید تا حدی هم، اصلاح و همگرایی نگاه ها ذکر خواهد شد ان شاءالله

پیش از شروع، باید اشاره کنم به این نکته که شاید متن حاضر، قدری طولانی باشد، اما به نظرم گفتن این مطالب، در این موقع، آنقدر اهمیت دارد که بخش کوتاهی از زمان مان را به خواندن این متن اختصاص بدهیم؛ چرا که نگاه به آینده، نیازمند تأملی در مسیر پیش رو است و صرف سرعت عمل در حرکت، تضمین کننده ی رسیدن ما به مقصد مطلوب نخواهد بود.

آ- آنچه گذشت...

چه کسانی چه کارهایی کردند؟